قهوه موریس – هر یک از اسپرسوهای تک خاستگاه و فصلی (Nashville’s Steadfast Coffee) دستور تهیه خاص خود را دارند، اما میزان ۱۷ گرم قهوه‌ی آسیاب شده و ۵۰ گرم عصاره‌گیری در همه آن‌ها مشترک است.
این نوع اسپرسو همیشه دارای غلظتی پایین و درخور توجه است و ازنظر بسیاری از کسانی که قهوه تخصصی می‌نوشند. به معنی حل شدن مقدار کمتری از مواد جامد غیر محلول در قهوه است. البته باید مراقب بود که آن را نباید قهوه ضعیف ازنظر غلظت (Body) در نظر گرفت؛ و باید توجه داشت که این رقیق بودن و غلظت پایین قهوه به شفافیت و زلال بودن قهوه کمک می‌کند.
طرفداران اسپرسوهای رقیق بر این باورند که این دستور تهیه تنها روی میزان و درجه رست‌های برشته کاری‌های خاص عمل می‌کند. قهوه‌هایی با درجه رُست روشن‌تر محلولیت کمتری نسبت به قهوه‌های اسپرسوی سنتی؛ با درجه رُست تیره‌تر دارند و درنتیجه نیاز به آب بیشتری برای عصاره‌گیری بیشتر است و محصول آن‌ها قهوه رقیق‌تری خواهد بود.
رفرکتومتر وسیله ای برای استاندارد سازی اسپرسو
یکی از عوامل افزایش سرو اسپرسو با غلظت پائین در کمپانی‌های قهوه استفاده‌ی زیاد این کمپانی‌ها از وسیله‌ای به نام (رفرکتومتر) برای تنظیم استانداردهای خود در دم کردن و عصاره‌گیری است.
این وسیله با توجه به میزان شکست نور در نمونه اسپرسوی مایع، قادر به اندازه‌گیری درصد کل مواد جامد محلول یا اصطلاحاً (Total Dissolved solids) TDS است. محاسبه میزان TDS در صورت دانستن وزن مقدار قهوه‌ی خشک پیمانه شده و وزن اسپرسوی عصاره‌گیری شده می‌تواند در محاسبه درصد عصاره‌گیری به ما کمک کند؛ که درواقع درصد عصاره‌گیری برابر است با درصدی از قهوه خشک آسیاب شده که در نوشیدنی ما حل‌شده است، این موضوع برای بسیاری از کافه‌ها و رسترها موضوع شگفت‌انگیز و تا حدودی ترس‌برانگیزاست.
برخی کمپانی‌ها متوجه شدند که عصاره‌گیری آن‌ها از قهوه بسیار کمتر از حدی است که فکر می‌کردند با توجه به این‌که در رست‌های تیره‌تر درصد انحلال قهوه بیشتر است.
زمانی که TDS از ۱۱ درصد می‌گذرد، شما میزان انحلال بهتری از ترکیب شیر و قهوه خواهید گرفت.
هواداران اسپرسو با غلظت ضعیف‌تر متوجه این موضوع هستند که این نوع عصاره‌گیری شاید برای همه افراد مناسب و دلپذیر نباشد اما همچنان بر روی محدودیت عصاره‌گیری از اسپرسو اصرار دارند.