صرافی قهوه نایروبی (NCE) حراج تمام قهوه‌های تولیدشده در کنیا را مدیریت می‌کند که توسط کمیته مدیریت تبادل کشور اداره می‌شود و توسط سازمان کشاورزی، غذا و شیلات کنیا تنظیم می‌شود. در NCE، حراج‌ها هر سه‌شنبه برگزار می‌شود، مگر اینکه حجم کافی قهوه برای توجیه انجام این کار وجود نداشته باشد.
صرافی قهوه نایروبی تنها حراج دهنده قهوه کنیا است. گرچه این‌یک بخش بسیار مهم از زنجیره تأمین قهوه کشور است، اما به دلایل مختلفی توسط تولیدکنندگان موردانتقاد قرارگرفته است.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد چرایی این موضوع و بررسی جزئیات بیشتر NCE، با سه ذینفع از سراسر بخش قهوه کنیا صحبت کردم که در ادامه می‌خوانید:
شکستن زنجیره ارزش قهوه کنیا
پس از برداشت گیلاس، کشاورزان آن‌ها را به یک ایستگاه شستشو و تفاله محلی می‌برند که اغلب در بین تولیدکنندگان کنیا به‌عنوان «کارخانه» شناخته می‌شود.
در اینجا، قهوه قبل از انتقال به آسیاب خشک فرآوری و خشک می‌شود. پس‌ازآن، در آسیاب خشک، قبل از آسیاب، درجه‌بندی و ذخیره، به آن یک شماره ردیابی منحصربه‌فرد (که به‌عنوان «شماره دور برگشت» نیز شناخته می‌شود) اختصاص می‌یابد.
سپس قهوه سبز به یک نماینده بازاریابی تحویل داده می‌شود، وی یک کاتالوگ برای تعداد زیادی از آن‌ها تهیه می‌کند. سپس این کاتالوگ به بازرگانانی که در حراج هفتگی آینده شرکت خواهند کرد، منتقل می‌شود. در طبقه حراج (همچنین به‌عنوان طبقه معاملات شناخته می‌شود) خریداران قهوه را پیشنهاد می‌دهند و به‌عنوان استاندارد برای حراج، بالاترین پیشنهاددهنده برنده آن قسمت خاص است.
برای خرید قهوه عربیکا کنیا (kenya) بر روی لینک کلیک کنید
با پرداخت قیمت قهوه، کارگر انبار که قهوه در آن نگهداری می‌شود (در کنیا به‌عنوان انباردار شناخته می‌شود) حکم قهوه صادر می‌کند. این سندی است که مالکیت رسمی قهوه را به خریدار می‌دهد. با این حال، این پول به کشاورز نمی‌رسد، بلکه به نماینده بازاریابی می‌رسد. سپس نماینده به‌طور خلاصه هزینه‌های آن‌ها را کم می‌کند. پس‌ازآن مسئولیت پرداخت هزینه قهوه به کشاورزان یا تعاونی ها است، اما این روند گاهی اوقات به تأخیر می‌افتد.
درنتیجه، این سیستم موردانتقاد مکرر تولیدکنندگان و سایر سهامداران است که در زنجیره تأمین بیشتر کار می‌کنند. سالومه مورینگی مدیر یک ایستگاه شستشو توضیح می‌دهد: «گاهی اوقات تقریباً یک سال طول می‌کشد تا ما حقوق بگیریم. من فکر می‌کنم حداقل برای تأمین نیروی کار موردنیاز مزارع باید پیشرفت‌هایی داشته باشیم.»
صرافی قهوه نایروبی چه کاری انجام می‌دهد؟
صرافی قهوه نایروبی علاوه بر بهره‌برداری از طبقه معاملات، بر اتاق نمونه تمام قهوه‌هایی را که قرار است به حراج گذاشته شود نیز مدیریت می‌کند. اتاق نمونه تجارت نایروبی شامل حدود 9 کیلوگرم از هر قطعه‌ای است که روز سه‌شنبه بعدی به حراج گذاشته می‌شود. این 9 کیلوگرم به بسته‌های 250 گرمی تقسیم می‌شود. سپس این موارد به‌عنوان نمونه‌های قبل از حراج برای خریداران شرکت‌کننده و احتمالی ارسال می‌شود.
هنگامی‌که روز حراج فرا می‌رسد، هر قطعه با شماره نوبت خود (که در کارخانه خشک اختصاص داده شده است) همراه با تعداد قطعه، درجه، تعداد کیسه‌ها، وزن کلی به کیلوگرم و نام تولیدکننده نمایش داده می‌شود.
هر قطعه دارای قیمت ذخیره است که با قیمت C و همچنین درجه و کیفیت قهوه گره خورده است. این قیمت ذخیره توسط فروشنده یا نماینده بازاریابی تعیین می‌شود. بااین‌حال، بسته به نحوه ارزیابی قهوه توسط خریداران در طبقه معاملات، قیمت پیشنهادها ممکن است به این قیمت نرسد.
به‌عنوان‌مثال، اگر قیمت 220 شیلینگ کنیا (Sh) داشته باشد، اما پیشنهادها از Sh100 شروع می‌شود و فقط به Sh160 می‌رسد، حراج دهنده ممکن است قیمت را به‌عنوان «پیشنهاد» قبول کند.
پس از حراج، خریدار که پیشنهاد مزبور را ارائه داده است با حراج دهنده مذاکره خواهد کرد. در این مرحله این احتمال وجود دارد که قیمتی زیر قیمت ذخیره از پیش تعیین‌شده پذیرفته شود. پس از پایان معاملات، صرافی قهوه نایروبی سندی را تهیه می‌کند که جزئیات و ضبط قهوه‌هایی را که به چه کسانی، از کدام حراج‌ها و قیمت آن‌ها به فروش رفته است، توضیح می‌دهد.
این به‌منظور شفافیت در میان نمایندگان بازاریابی و خریداران توزیع می‌شود. پس از پذیرش پیشنهادها، خریداران باید سریع پرداخت کنند (معمولاً ظرف 7 یا 14 روز). قهوه حراجی که در NCE به فروش نمی‌رسد، در اتاق نمونه تجارت باقی می‌ماند. این به‌عنوان «رفت‌وبرگشت» نامیده می‌شود.
برای خرید قهوه آمارگا 60 درصد عربیکا (amarga coffee) بر روی لینک کلیک کنید
صرافی قهوه نایروبی: آیا این آینده قهوه کنیا است؟
صرافی قهوه نایروبی تنها حراج دهنده قهوه کنیا است؛ اما به اعتقاد برخی از تولیدکنندگان روند NCE درنهایت نامناسب است. این به چند دلیل است، اما دو انتقاد اصلی عبارت‌اند از: مدت‌زمان روند کار و عدم شفافیت. تولیدکنندگان غالباً از ثبات مالی برخوردار نیستند و انتظار تا یک سال برای پرداخت تنها این مسئله موجود را تشدید می‌کند.
به همین ترتیب، با سیستم حراج، اکثر آن‌ها از قیمت پرداخت‌شده تا زمان کامل فروش اطلاع ندارند و این مسئله فرصت کمی برای مذاکره در اختیار آن‌ها قرار می‌دهد. با این حال، یک نگرانی عمده دیگر این است که قیمت قهوه فروخته‌شده از طریق NCE به‌طور مداوم دست‌کم گرفته می‌شود.
بسیاری ادعا می‌کنند که می‌توان از طریق مدل‌های تجارت مستقیم قیمت بهتری را به دست آورد. بعضی از تولیدکنندگان می‌گویند که حتی وقتی قهوه باکیفیت بیشتری تولید می‌کنند، قیمت‌ها در NCE منعکس نمی‌شود.
معاملات قهوه در سیستم پنجره دوم
در پاسخ به این انتقاد، دولت چیزی را به نام «پنجره دوم» در سال 2006 معرفی كرد. طبق قانون پنجره دوم، تولیدکنندگان و خریداران می‌توانند مستقیماً تجارت کنند (البته از طریق یک شرکت صادراتی خصوصی).
این به آن‌ها امکان می‌دهد از سیستم حراج NCE عبور کنند. در این مدل کشاورزان از تمام قدرت چانه‌زنی برخوردارند و می‌توانند روابط شخصی با خریداران برقرار کنند؛ بنابراین، قیمت‌ها بالاتر است و سطح بالاتری از اعتماد وجود دارد.
این تغییرات به کنار، مهم این است که تولیدکنندگان و تعاونی‌ها از هر دو مدل مطلع شوند. سپس آن‌ها باید بتوانند بر اساس مزایایی که هر یک از آن‌ها ارائه می‌دهند، بین خود یکی را انتخاب کنند. در حالی که تجارت مستقیم تحت پنجره دوم ازلحاظ تئوری امیدوارکننده است، NCE اغلب تنها گزینه ممکن برای بسیاری از تولیدکنندگان است.