قهوه موریس – اسکات رائو بادی در قهوه یا جانمایه قهوه را «حس سنگینی یا سرشار بودن یک نوشیدنی در دهان» تعریف می‌کند.
در فرهنگ لغت قهوه، ماکسول کلونا دشوود نیز در مورد بادی می‌نویسد:
«جالب است بدانید که می‌توانید یک بادی سبک را با حس دهانی چسبنده یا یک بادی سنگین را با حس دهانی آبدار تجربه کنید.»
بادی چیزی نیست که آن را مزه می‌کنیم؛ بلکه حسی است که درک می‌کنیم. بااین‌حال، می‌تواند بر طعم کلی قهوه تأثیر بگذارد. دلیل این امر این است که عطروطعم، ترکیبی است از عواملی همچون طعم، عطر و بافت قهوه.
علم بادی در قهوه
برای برجسته کردن بادی در قهوه نخست می‌بایست از چگونگی ایجاد شدن آن، اطلاعات کافی داشته باشید.
این یعنی سخن گفتن در مورد عصاره‌گیری قهوه و این فرآیندی است که با استفاده از آن ترکیبات، عطروطعم و چاشنی از قهوه خشک به آب استخراج می‌شوند و قهوه دم شده، محصول نهایی آن است.
در حین عصاره‌گیری، مواد می‌توانند به حلال‌ها و محلول‌ها تقسیم شوند. محلول‌ها موادی هستند که می‌توانند در آب رقیق شوند. نامحلول‌ها جامدات و روغن‌هایی هستند که به‌جای حل شدن در مایع معلق مانده‌اند و این نامحلول‌ها – بخصوص روغن‌ها – باعث افزایش آن می‌شوند.
دلایل بالا بودن بادی برخی قهوه‌ها نسبت به قهوه‌های دیگر
عوامل زیادی در تعیین میزان بادی و اینکه برخی از این قهوه‌ها نسبت به دیگر قهوه‌ها بادی بیشتری دارند، وجود دارد.
روش‌های خاص فرآوری قهوه، روش‌های دم‌آوری و فیلترها، می‌توانند در میزان آن تأثیرگذار باشند.
پروفایل رست یا برشته کاری قهوه نیز، یکی از عوامل کلیدی در تعیین میزان بادی قهوه است.
کم بودن حس دهانی در یک قهوه سه دلیل می‌تواند داشته باشد. نخستین دلیل این است که این قهوه به‌صورت ذاتی بادی کم دارد و این کم بودن را می‌توان از طریق فرآوری قهوه، مرحله رست یا برشته کاری و انتخاب شیوه دم‌آوری افزایش دارد و یا اینکه این نوع قهوه را با قهوه‌ای که بادی بالاتری دارد، ترکیب کنید.