سه روش عمده و معمول برای فرآوری قهوه در دنیا وجود دارد؛ فرآوری طبیعی، فرآوری شسته شده و فرآوری عسلی. عنوان روش فرآوری عسلی ممکن است شما را به این فکر بیندازد که در این فرآوری از عسل استفاده می‌شود، یا اینکه قهوه نهایی طعمی شبیه عسل دارد؛ اما واقعیت این است که هیچ‌کدام این موارد درست نیست.
قهوه‌هایی که با روش طبیعی فرآوری می‌شوند آن‌هایی هستند که پیش از اینکه اقدامی در راستای گرفتن پوسته آن و یا آسیاب کردنش صورت بگیرد درون پوسته خود خشک‌شده‌اند. قهوه‌های شسته شده (و یا مرطوب) به‌صورت خمیر درمی‌آیند و سپس برای حذف لایه قبل از خشک شدن و آسیاب شدن mesocarp تخمیر می‌شوند. فرآوری قهوه با عسل پلی است که فاصله بین دو روش قبلی را پر می‌کند، قهوه‌ها همان‌گونه از درخت چیده شده‌اند خمیر می‌گردند و سپس همراه با لایه mesocarp که در قسمت پوسته قرار دارد، خشک می‌شوند.
چرا فرآوری عسلی نام‌گذاری می‌شود؟
عنوان «فرآوری عسلی» ممکن است شما را به این فکر بیندازد که در این فرآوری از عسل استفاده می‌شود، یا اینکه قهوه نهایی طعمی شبیه عسل دارد؛ اما واقعیت این است که هیچ‌کدام این موارد درست نیست. این فرآوری نام خود را از دانه‌های قهوه‌ای می‌گیرد که قبل از خشک شدن حالتی چسبنده و شبیه به عسل دارند. هنگامی‌که یک‌دانه قهوه از پوسته خود جدا می‌شود، در یک لایه‌ای قرار دارد که وقتی خشک می‌شود به جذب کردن رطوبت موجود در هوا ادامه می‌دهد و به همین دلیل حالتی چسبنده و عسل مانند پیدا می‌کند.
دلیل محبوبیت فرآوری عسلی
فرآوری عسلی ، در ابتدا در کاستاریکا به یک روش همه‌گیر تبدیل گشت که پس از دیدن تأثیر پایدار آن بر کیفیت قهوه به محبوبیتی عام دست یافت و از همان زمان مورداستفاده عموم قرار گرفت.
کشاورزان همیشه به دنبال بهبود کیفیت محصول خود و همچنین قیمت مناسب برای آن هستند و برای تغییر فرآوری قهوه‌های خود تنها سه روش دارند: آن‌ها می‌توانند روند رشد درختان را تغییر دهند، شرایط خاک و زمین را تغییر دهند و یا پروسه‌ی رشد آن را دچار تغییر سازند. همان‌گونه که شما تمایل دارید که اندازه قهوه آسیاب شده خود، فشار و دمای دستگاه را از پیش بدانید و تعیین کنید، کشاورزان نیز ترجیح می‌دهند که قبل از پیشرفت محصول و سرمایه‌گذاری عظیم در یک‌گونه که ممکن است سال‌ها طول بکشد، با استفاده از آزمایش نوع فرآوری خود را تعیین کنند.
روش فرآوری عسلی ؛ فرآوری طولانی و ظریف
روش فرآوری عسلی قهوه به‌هیچ‌عنوان کار ساده‌ای نیست. در حقیقت این فرآوری نوعی فرآوری زمان‌بر است که نیاز به‌دقت بالایی دارد.
اولین کاری که کشاورزان انجام می‌دهند، چیدن دانه‌های قهوه رسیده از درختان است. دانه‌ها سپس همراه با پوسته‌ی رویین خود تخمیر می‌شوند و همان‌گونه که قبلاً هم گفته شد در لایه mucilage خود باقی می‌مانند. این لایه حاوی مقدار زیادی شکر و اسیدهایی که کلید این نوع فرآوری می‌باشند است.
مرحله بعدی که مهم‌ترین مرحله است که نیاز به ظرافت زیادی دارد یعنی فاز خشک‌کردن. شما نیاز دارید که زمان را محاسبه کنید. این‌یک مسئله بحرانی است که شما این دانه‌ها را به‌سرعت خشک نکنید؛ که اگر آن‌ها را سریعاً خشک نمایید طعم‌ها از mucilage به دانه قهوه منتقل نمی‌شوند. همچنین این مسئله که خشک شدن دانه‌ها بیش‌ازاندازه به طول نینجامد نیز بسیار مهم و حیاتی است. سرعت شما باید به میزانی باشد که از خمیری شدن بیش‌ازحد دانه‌ها جلوگیری کند در غیر این صورت با دانه قهوه بیات‌شده مواجه می‌شویم.
زمانی که دانه‌های قهوه بر روی تخته‌های خشک‌کردن یا تکه‌های بتن قرار گرفتند نیاز دارند که در هر ساعت، چند بار تکان داده شوند تا به میزان رطوبت موردنظر برسند و این‌زمانی نیاز دارد بین شش تا ده ساعت. پس‌ازآن قهوه نیاز دارد که تنها روزی یک‌بار، برای شش تا هشت روز زیرورو شود. زمان زیادی است درست است؟ این روشِ فرآوری، به علت خشک‌کردن دانه‌های قهوه تنها با نور خورشید، زمان زیادی به طول می‌انجامد، چراکه دانه‌های قهوه شب‌ها مجدداً رطوبت را جذب می‌کنند و روز بعد نیاز دارند تا آب بیشتری را دفع کنند.
درنهایت زمانی که قهوه به‌صورت کامل خشک شد، شبیه تمام روش‌های فرآوری آماده است که رست و آسیاب شود.