در بسیاری از کشورهای تولیدکننده قهوه، قهوه به‌عنوان یک فرهنگ شناخته می‌شود. قهوه کاستاریکا اما فراتر از یک فرهنگ برای مردم آن به‌مثابه یک نماد ملی محسوب می‌شود.
کاستاریکا با تولید ۱۰۸ میلیون کیلوگرم قهوه (آمار سال ۲۰۰۶) سیزدهمین تولیدکننده‌ی بزرگ قهوه در دنیاست. گونه‌ی عربیکا، گونه غالبی است که در این کشور کشت می‌شود. از سال ۲۰۰۶ قهوه جایگاه سومین محصول صادراتی و اولین محصول زراعی این کشور محسوب می‌شود. صنعت قهوه ۲۸ درصد نیروی کار این کشور و ۲۰ درصد تولید ناخالص ملی این کشور را تأمین می‌کند. قهوه کاستاریکا کافئین بالایی دارد و انتخاب خوبی برای قهوه‌های ترکیبی محسوب می‌شود. عمده مناطق کشت قهوه در ارتفاعات مرکزی این کشور مانند نواحی اطراف سن خوزه هستند.
پیشینه قهوه در کاستاریکا
قهوه اولین بار در سده ۱۷۰۰ میلادی وارد کاستاریکا شد. این کشور جزو نخستین کشورهای آمریکای مرکزی بود که کشت قهوه را با آغوش باز پذیرفت و در سال ۱۸۱۶ اقدام به کشت انبوه قهوه کرد. اولین کشاورز قهوه در این کشور یک روحانی مسیحی به نام فلیکس ولراد (Felix Velrade) بود که در حیاط کلیسای اعظم سن خوزه کشت قهوه را به‌صورت جزئی آغاز کرد.
در طی سالیان، این کشور به‌خوبی نشان داد که به‌شدت مستعد کشت گونه‌های عربیکای مرغوب است و تا امروز به این سنت وفادار مانده است. در حقیقت موسسه قهوه کاستاریکا (ICAFE) در سال ۱۹۸۹ کشت گونه‌های روبوستا را به علت نامرغوب بودن این‌گونه ممنوع اعلام کرد.
در قرن نوزدهم مقامات دولت وقت، توجه ویژه‌ای به صنعت قهوه این کشور نشان دادند و با در نظر گرفتن مشوق‌های مالی و معافیت‌های مالیاتی گوناگون٬ در گسترش این صنعت کوشیدند. نتیجه این تلاش‌ها تا به امروز تغییر صنعت قهوه از یک صنعت خرده‌پا، محلی و سنتی به یک صنعت پویا و مدرن شد. این امر موجب شد تا کشت قهوه در کاستاریکا به‌سرعت از کشت نیشکر، کاکائو و تنباکو پیشی بگیرد و بتواند سهم مهمی از بازار جهانی قهوه را به خود اختصاص دهد.
مناطق کشت قهوه
کاستاریکای مرکزی ازجمله مناطق کلاسیک کشت قهوه در آمریکای مرکزی است که قهوه‌ی شناخته‌شده‌ای تولید می‌کند.
گرچه کاستاریکا انواع مختلفی از گونه‌های قهوه تولید می‌کند، اما آن قهوه‌ای که به بازارهای اسپشیالیتی آمریکا می‌رسد، عموماً قهوه‌های کشت‌شده در ارتفاعات بسیار بالای مناطق مرکزی این کشور در اطراف سن خوزه است.
خاک مرغوب به‌جامانده از فعالیت‌های آتشفشانی در ارتفاعات این کشور همان چیزی است که قهوه این کشور را از قهوه‌های کشورهای آمریکای مرکزی متمایز می‌کند.
اسیدیته‌ی پایین این خاک شرایط ایده‌آلی برای رشد درخت قهوه مهیا می‌کند و نتیجه آن میوه قهوه‌ای است کم نقص، بالانس و دلپذیر.
آب‌وهوای متغیر و روزهای گرم و شب‌های سرد این کشور نیز به این معناست که میوه‌های قهوه آرام‌تر رشد می‌کنند
و بسیاری بر این عقیده‌اند که این رشد کند سبب افزایش و تمرکز شاخصه‌های طعمی در دانه‌های قهوه می‌شود.
مهم‌ترین و مرغوب‌ترین قهوه کاستاریکا قهوه منطقه تارازوست.
جایی که ارتفاع بالا، خاک خوب و تفاوت‌های اقلیمی مناسب دست‌به‌دست هم داده‌اند تا قهوه‌ای مرغوب با بارزه‌های طعمی متمایز تولید شود.
در بین مناطق مختلف کاستاریکا منطقه لا مینیتا (La Minita) نیز به‌واسطه مدیریت بهتر و توجه وسواس گونه به شرایط تولید قهوه٬ توانسته در بازارهای جهانی موفق باشد.
به‌طورکلی مناطق کشت قهوه کاستاریکا عبارت‌اند از:
تره ریوس (Tres Rios)، تارازو (Tarrazu)، دوتا (Dota)، اردیا (Heredia) و ولکان پوآس (volcán Poas).
خواص طعمی
کشور کاستاریکا شرایط بسیار مطلوبی برای کشت گیاه قهوه دارد.
نتیجه این شرایط ایده‌آل رشد، قهوه‌ای است یکدست و بالانس با اسیدیته‌ای ملایم. البته این به این معنا نیست که قهوه تمام مناطق کاستاریکا همین خصوصیات طعمی را داشته باشند.
بهترین قهوه کاستاریکا طعمی ساده، بالانس و قدرتمند دارد.
بی‌نقص بودن قهوه‌های کاستاریکا به‌طور حتم مدیون صنعت قهوه پیشرفته این کشور است.
این قهوه‌ها از درخت‌های قهوه عربیکایی برداشت می‌شوند که گونه‌شان توسط متخصصان صنعت قهوه این کشور انتخاب‌شده و یا ارتقا داده شده‌اند؛
گونه‌هایی نظیر کاتورا (Caturra) و یا کاتوای (Catuai) این میوه‌های قهوه همچنین با مدرن‌ترین روش مرطوب فرآوری می‌شوند که طعم‌های نامرغوبی را که به‌طورمعمول در روش‌های قدیمی فرآوری بروز پیدا می‌کنند از بین می‌برد.
تفاوت مناطق کشت قهوه و همچنین تفاوت روش‌های فرآوری قهوه نظیر انواع روش‌های خشک و مرطوب٬ سبب شده قهوه‌های مختلف شاخصه‌های طعمی به‌شدت متفاوتی داشته باشند.
قهوه‌هایی که به‌صورت مرطوب فرآوری شده‌اند دارای خواص طعمی بسیار واضح هستند؛
درحالی‌که قهوه‌های فرآوری‌شده به روش خشک، بیشتر طعم‌های عسلی ملایم دارند.
مهم‌ترین و مرغوب‌ترین قهوه کاستاریکا قهوه منطقه تارازوست.
جایی که ارتفاع بالا، خاک خوب و تفاوت‌های اقلیمی مناسب، دست‌به‌دست هم داده‌اند تا قهوه‌ای مرغوب با مشخصه‌های طعمی مطلوب تولید شود.
قهوه‌ی منطقه تارازو اسیدیته‌ای ملایم دارد، همراه با بادی کامل و سرسخت و طعم‌هایی شیرین همچون شکلات، عسل و هل وحشی.
قهوه‌ی تارازو هم شانه‌به‌شانه‌ی قهوه بلومانتین جامائیکا به‌عنوان یکی از بهترین قهوه‌های دنیا شناخته می‌شود
و می‌توان رد آن را در قهوه‌های ترکیبی جستجو کرد.