تاریخچه قهوه عربیکا اوگاندا
سال 1914 ، قهوه ی عربیکا را مهاجرانی از آسیا و اروپا با خود اوگاندا اوردند. ابتدا در بخش مرکزی و سپس در ارتفاعات غربی و شرقی اوگاندا، عربیکا کشت شد. توجه استعمارگران انگلیسی به این دانه ها و سیاست های آنها برای تجارت با دانه های عربیکای اوگاندا، این تصور را بوجود آورده بود که خیلی زود عربیکا، یکه تاز بی چون و چرای صنعت قهوه ی اوگاندا خواهد شد.
خاک های غنی آتشفشانی، ارتفاعات و اقلیم مناسب، بنظر می رسید که تمام آنچه که برای شکوفایی تجارت عربیکا در اوگاندا لازم است را فراهم کرده یود. حتما قرار بود عربیکا، جانشین گیاهان بومی روبوستا باشد. رویایی که تا امروز هرگز محقق نشد.
شروع جنگ جهانی اول و پس از آن، همه گیری آنفولانزای اسپانیایی، مثل خیلی از صنایع و کسب و کارها، صنعت قهوه ی اوگاندا را از پا درآورد. مزارع تحت مالکیت بریتانیا یکی پس از دیگری خشک و بایر شد و کشاورزان زمین های کشاورزی را ترک کردند.
چندین سال بعد، جنگ که تمام شد، دنیا که پس از همه گیری آنفولانزا، دوباره نفس کشید، بار دیگر کشاورزان به مزارع قهوه باز گشتند. مزارع ویران شده بار دیگر سبز شدند. صنعت قهوه این بار نه با دست استعمارگران، بلکه با تلاش کشاورزان خرده پا و در مزارع خانوادگی جان گرفت. قهوه بار دیگر بخشی از اقتصاد ویران شده ی اوگاندا شد.
شروع قرن بیستم، قهوه دیگر جای خود را در اقتصاد اوگاندا باز کرده بود. زندگی و درامد یک پنجم مردم کشور مستقیما با این صنعت مرتبط شده بود. در چهار سال منتهی به سال 2000، حدود 60 % از درآمد کل کشور را صادرات قهوه تشکیل می داد. با این وجود بخش اعظم این رشد را روبوستا یک تنه به دوش کشیده بود.
حالا که یک قرن از وقتی که عربیکا پا به اوگاندا گذاشت می گذرد، هنوز که هنوز است، عربیکای اوگاندا، با آن عطر و طعم سحر آمیز و دلپذیر، سهم چندانی از تولیدات قهوه ی اوگاندا، پیدا نکرده است. یک پنجم از کل تولید ملی قهوه در اوگاندا سهم عربیکاست. در حالی که دنیای قهوه، مشتاق داشتن عربیکای اوگانداست.
این ناسازگاری تقاضای جهانی نسبت به عربیکای اوگاندا، نسبت به عرضه ی ناکافی از سمت قهوه ی اوگاندا، نشان از سیاست های غلط در صنعت قهوه ی اوگانداست. با وجود اهمیت قهوه در اقتصاد و سهم انکار ناپذیر آن در تولید ناخالص کشاورزی در اوگاندا، قهوه ی اسپیشیالیتی عربیکای اوگاندا، هرگز تلاشی برای پیشرفت و توسعه ی خود نکرده است. هرگز تا همین چند وقت پیش…
اوایل دهه ی 1990، مستقل شدن صنعت قهوه و باز شدن دست کشاورزان در تعیین سیاست و خط مشی های خود و سرمایه گذاری بیشتر در صنعت قهوه، به کشاورزان اجازه داد تا با دست باز و اطمینان بیشتری از کشت قهوه ی عربیکا کسب درآمد کنند.
کوه الگون در شرق و کوهستان رونزوری در غرب اوگاندا، بنظر برای کشت عربیکاهای سخت پسند مناسب می آمد. خاک های آتش فشانی الگون و ارتفاعات رونزوری، بزودی، خانه ی جدید گیاهان عربیکای اوگاندا شد. مزارع عربیکا پس از گذشتن سالها، بار دیگر در غرب و شرق اوگاندا شکل گرفتند و عربیکا، این بار مصمم و سرسخت به صنعت قهوه ی اوگاندا بازگشت.
حالا پس از سالها از آن زمان، در دورانی که دیگر جهان قهوه، با عربیکای اوگاندا غریبه نیست، فقدان زیر ساخت های لازم، مانع از آن شده که عربیکای اوگاندا، آنچنان که باید جایی برای خود در میان قهوه های تخصصی جهانی دست و پا کند. هنوز کشاورزان اوگاندایی برای فراوری دانه های ارزشمند خود، وسیله ای جز آفتاب ندارند.
دروگار ( DRUGAR ) یا عربیکای خشک اوگاندا، طی فرایند طبیعی خشک شده و راهی بازار می شوند. میوه های قهوه بر روی صفحات بزرگی در مقابل آفتاب، خشک می شوند. ووگار(WUGAR) نیز خویشاوند نیمه شسته شده ی دروگار است که فرق چندانی با دروگار ندارد.
در اوگاندا، حدود پنج میلیون نفر یا 1700000 خانوار درگیر کشت قهوه اند. اقتصاد این خانواده ها مستقیما تحت تاثیر بازار قهوه ست. قهوه، امروزه بزرگترین محصول صادراتی اوگانداست. سالانه حدود 550 میلیون دلار از راه صادرات قهوه به اقتصاد اوگاندا تزریق می شود. با وجود این 85 درصد از کل این صنعت، توسط خرده مالکان و کشاورزی خانوادگی و بطور میانگین در وسعتی کوچکتر از 5/2 هکتار برای هر مزرعه کشت می شود. بنظر می رسد که اوگاندا حتی کمی از پتانسیل بالقوه ی خود را نیز در این صنعت بکار نگرفته است.
در سالهایی که قیمت جهانی قهوه با کاهش روبروست، کشاورزان ناچار، به کشت محصولات معیشتی خود در کنار مزارع قهوه رو می آورند. با توجه به اقتصاد ناپایدار، جمعیت بزرگ کشاورزان اوگاندا، ناگزیرند تا برای گرسنه نماندن، انتخاب های دیگری را برای تنها سرمایه ی خود، یعنی زمین های کوچک کشاورزی شان انجام دهند.
مشخصات قهوه عربیکا اوگاندا
کشور تولید کننده: اوگاندا
ارتفاع از سطح دریا: 1250- 1500 متر
میزان برشته شدن یا رست قهوه: مدیوم
میزانحرارت: 210درجه سانتیگراد
آروما(Aroma) رایحه ای غنی
اسیدیته(Acidity): شراب مانند
شیرینی(Sweetness): کم
بادی(حس دهانی): ساتنی و ابریشمی
پایان(Finish): لمس ظریفی از توت قرمز و کره
مزه(Flavor) مزه ای شیرین و شکلاتی و شبیه به شراب
طعم(taste) میوه ای و ادویه ای و شکلاتی (گیلاس، دارچین و وانیل، شکلات تلخ)
گلخانه ای/ ارگانیک: ارگانیک
برداشت محصول: دسامبر-ژانویه
بهترین شیوه ی مصرف قهوه عربیکا اوگاندا
یک فنجان قهوه ی عربیکای اوگاندا که بخوبی دم شده باشد، نت های بینظیر قهوه های خوب آفریقای شرقی را پیچیده در هاله از نتهای شراب مانند با طعمی شکلاتی و شیرین و حس دهانی مطلوب و متعادل و بافتی غنی را برایتان به ارمغان می آورد.
اگر ذائقه ی شما بدنبال قهوه ای در نهایت هارمونی عطر و طعم و رایحه است، اگر مشتاق نوشیدن قهوه ای منهای تلخی یا اسیدیته ی بیش از حد بالا هستید، اگر تعادل میان مزه های ترشی و تلخی و شیرینی در قهوه، اولویت شماست، وقت آشنایی شما با قهوه ی بی نظیر عربیکای اوگاندا رسیده است. یک عربیکای اسپیشیالیتی بی نظیر.
محنوای کم کافئین در قهوه ی اسپشیالیتی عربیکای اوگاندا، آن را تبدیل به قهوه ای برای تمام ساعات روز کرده است.
یک قهوه ی بینهایت طبیعی، کشت شده و برداشت شده با روش های سنتی. قهوه ای متمایز با طعم های میوه ای خاص و بی نظیر.
در اولین جرعه؛ نت هایی شکلاتی، میوه ای و رگه هایی از شراب را احساس خواهید کرد. کمی بعد تر ته رنگ هایی از وانیل و شکلات شیری آشکار خواهد شد. در نهایت این نمایش بی نظیر مزه و رایحه با نت های پایانی گردو و شکلات تلخ به پایان خواهد رسید اما نوشیدن این فنجان، خاطره ی ملاقات با این قهوه ی بی نظیر را برای همیشه برایتان ماندگار خواهد کرد.
قهوه ی عربیکای اوگاندا، یکی از متعادل ترین عربیکاهای دنیاست. قهوه ای عالی چه بصورت سینگل و چه در ترکیب با سایر قهوه ها. عربیکایی که بیش از هرچیز با طعم های متعادل و قدرتمند خود و نیز نت های قوی وانیل و کارامل شناخته شده است.
دانه هایی که به دلیل شیوه های سنتی کشاورزی و برداشت، فراوری خشک و خودداری تولیدککندگان از هر نوع مداخله ی غیر ضروری در بلوغ طبیعی گیاه، رایحه ای طبیعی و سحرانگیز را به فنجان شما می آورند.
قهوه ی عربیکای اوگاندا چه مزه ایست؟
حس دهانی صاف و سبک. این قهوه با عطر و طعم و رایحه ی فوق العاده ی خود، رفته رفته جای خود را در دنیای قهوه های تخصصی باز کرده است.
نت های ابتدایی از شراب و نت های ماندگار شکلاتی، نوشیدن آن را خاطره انگیز می کند. پیچیدگی نتهای میوه ای در این قهوه، میراث قهوه های شرق آفریقاست اما این قهوه ی بخصوص را نت های وانیل و کارامل که بوضوح خودنمایی می کنند، متمایز کرده است.
آنچه قهوه ی اوگاندای عربیکا را در میان قهوه های بی رقیب شرق آفریقا منحصر بفرد می کند، نهایت تعادل میان تلخی و ترشی و شیرینی ست.
طعم میوه های هسته دار و توت ها، مزه ای شراب مانند و استثنایی و رایحه ای شکلاتی نوشیدن یک فنجان قهوه ی عربیکای اوگاندا را به تجربه ای بی نظیر تبدیل می کند.
تاریخچه ی قهوه در اوگاندا
سال 1914 ، قهوه ی عربیکا را مهاجرانی از آسیا و اروپا با خود اوگاندا اوردند. ابتدا در بخش مرکزی و سپس در ارتفاعات غربی و شرقی اوگاندا، عربیکا کشت شد. توجه استعمارگران انگلیسی به این دانه ها و سیاست های آنها برای تجارت با دانه های عربیکای اوگاندا، این تصور را بوجود آورده بود که خیلی زود عربیکا، یکه تاز بی چون و چرای صنعت قهوه ی اوگاندا خواهد شد.
خاک های غنی آتشفشانی، ارتفاعات و اقلیم مناسب، بنظر می رسید که تمام آنچه که برای شکوفایی تجارت عربیکا در اوگاندا لازم است را فراهم کرده یود. حتما قرار بود عربیکا، جانشین گیاهان بومی روبوستا باشد. رویایی که تا امروز هرگز محقق نشد.
شروع جنگ جهانی اول و پس از آن، همه گیری آنفولانزای اسپانیایی، مثل خیلی از صنایع و کسب و کارها، صنعت قهوه ی اوگاندا را از پا درآورد. مزارع تحت مالکیت بریتانیا یکی پس از دیگری خشک و بایر شد و کشاورزان زمین های کشاورزی را ترک کردند.
چندین سال بعد، جنگ که تمام شد، دنیا که پس از همه گیری آنفولانزا، دوباره نفس کشید، بار دیگر کشاورزان به مزارع قهوه باز گشتند. مزارع ویران شده بار دیگر سبز شدند. صنعت قهوه این بار نه با دست استعمارگران، بلکه با تلاش کشاورزان خرده پا و در مزارع خانوادگی جان گرفت. قهوه بار دیگر بخشی از اقتصاد ویران شده ی اوگاندا شد.
شروع قرن بیستم، قهوه دیگر جای خود را در اقتصاد اوگاندا باز کرده بود. زندگی و درامد یک پنجم مردم کشور مستقیما با این صنعت مرتبط شده بود. در چهار سال منتهی به سال 2000، حدود 60 % از درآمد کل کشور را صادرات قهوه تشکیل می داد. با این وجود بخش اعظم این رشد را روبوستا یک تنه به دوش کشیده بود.
حالا که یک قرن از وقتی که عربیکا پا به اوگاندا گذاشت می گذرد، هنوز که هنوز است، عربیکای اوگاندا، با آن عطر و طعم سحر آمیز و دلپذیر، سهم چندانی از تولیدات قهوه ی اوگاندا، پیدا نکرده است. یک پنجم از کل تولید ملی قهوه در اوگاندا سهم عربیکاست. در حالی که دنیای قهوه، مشتاق داشتن عربیکای اوگانداست.
این ناسازگاری تقاضای جهانی نسبت به عربیکای اوگاندا، نسبت به عرضه ی ناکافی از سمت قهوه ی اوگاندا، نشان از سیاست های غلط در صنعت قهوه ی اوگانداست. با وجود اهمیت قهوه در اقتصاد و سهم انکار ناپذیر آن در تولید ناخالص کشاورزی در اوگاندا، قهوه ی اسپیشیالیتی عربیکای اوگاندا، هرگز تلاشی برای پیشرفت و توسعه ی خود نکرده است. هرگز تا همین چند وقت پیش…
اوایل دهه ی 1990، مستقل شدن صنعت قهوه و باز شدن دست کشاورزان در تعیین سیاست و خط مشی های خود و سرمایه گذاری بیشتر در صنعت قهوه، به کشاورزان اجازه داد تا با دست باز و اطمینان بیشتری از کشت قهوه ی عربیکا کسب درآمد کنند.
کوه الگون در شرق و کوهستان رونزوری در غرب اوگاندا، بنظر برای کشت عربیکاهای سخت پسند مناسب می آمد. خاک های آتش فشانی الگون و ارتفاعات رونزوری، بزودی، خانه ی جدید گیاهان عربیکای اوگاندا شد. مزارع عربیکا پس از گذشتن سالها، بار دیگر در غرب و شرق اوگاندا شکل گرفتند و عربیکا، این بار مصمم و سرسخت به صنعت قهوه ی اوگاندا بازگشت.
حالا پس از سالها از آن زمان، در دورانی که دیگر جهان قهوه، با عربیکای اوگاندا غریبه نیست، فقدان زیر ساخت های لازم، مانع از آن شده که عربیکای اوگاندا، آنچنان که باید جایی برای خود در میان قهوه های تخصصی جهانی دست و پا کند. هنوز کشاورزان اوگاندایی برای فراوری دانه های ارزشمند خود، وسیله ای جز آفتاب ندارند.
دروگار ( DRUGAR ) یا عربیکای خشک اوگاندا، طی فرایند طبیعی خشک شده و راهی بازار می شوند. میوه های قهوه بر روی صفحات بزرگی در مقابل آفتاب، خشک می شوند. ووگار(WUGAR) نیز خویشاوند نیمه شسته شده ی دروگار است که فرق چندانی با دروگار ندارد.
در اوگاندا، حدود پنج میلیون نفر یا 1700000 خانوار درگیر کشت قهوه اند. اقتصاد این خانواده ها مستقیما تحت تاثیر بازار قهوه ست. قهوه، امروزه بزرگترین محصول صادراتی اوگانداست. سالانه حدود 550 میلیون دلار از راه صادرات قهوه به اقتصاد اوگاندا تزریق می شود. با وجود این 85 درصد از کل این صنعت، توسط خرده مالکان و کشاورزی خانوادگی و بطور میانگین در وسعتی کوچکتر از 5/2 هکتار برای هر مزرعه کشت می شود. بنظر می رسد که اوگاندا حتی کمی از پتانسیل بالقوه ی خود را نیز در این صنعت بکار نگرفته است.
در سالهایی که قیمت جهانی قهوه با کاهش روبروست، کشاورزان ناچار، به کشت محصولات معیشتی خود در کنار مزارع قهوه رو می آورند. با توجه به اقتصاد ناپایدار، جمعیت بزرگ کشاورزان اوگاندا، ناگزیرند تا برای گرسنه نماندن، انتخاب های دیگری را برای تنها سرمایه ی خود، یعنی زمین های کوچک کشاورزی شان انجام دهند.
اوگاندا کجاست
اوگاندا را جهان به ” مروارید آفریقا” می شناسد. جایی در مرکزِ شرق آفریقا، درست روی خط استوا واقع شده است. اوگاندا کشوری محصور در خشکی ست که اگر چه به آب های آزاد جهان راه ندارد اما بخش بزرگی از دریاچه ی پهناور ویکتوریا در این کشور قرار گرفته. اوگاندا در مرکز دریاچه های غول پیکر آفریقا واقع شده است. از سوی دیگر، در حوضه ی آبریز رود نیل واقع شده است.
این سرزمین نام خود را از بوگاندا، پادشاهی که سالهای سال پیش بر بخش بزرگی از این سرزمین از جمله پایتخت آن کامپلا حکومت می کرده است گرفته. آب و هوای اوگاندا متنوع اما غالبا استوایی ست.
جمعیت فعلی اوگاندا چیزی در حدود 35 میلیون نفر است. اوگاندا با میانگین سنی جمعیت در حدود 15 سال، دومین کشور جوان دنیا محسوب می شود.
جمعیت اوگاندا از ترکیب اقوام مختلفی بوجود آمده که هیچ یک در اقلیت یا اکثریت نیستند. بعضی از این اقوام شامل: باگاندا 16.9٪، بانیاکوله 9.5٪، باسوگا 8.4٪، باکیگا 6.9٪، ایتسو 6.4٪، لانگی 6.1٪، آچولی 4.7٪، باگیسو 4.6٪، لوگبارا 4.2٪، بانیورو 2.6٪ هستند. 29٪ دیگر شامل سایر اقوام می شود.
حدود 20000 سفید پوست ساکن اوگاندا هستند. بیشتر این سفید پوستان از بریتانیا و بخش کمی از آنها از ایالات متحده به اوگاندا نقل مکان کرده اند.
آب و هوای اوگاندا استوایی ست. آفتاب فراوان در تمام طول سال بر اوگاندا می تابد. میانگین دمای روزانه، بین 18 تا 28 درجه ی سانتیگراد متغیر و دما در طول سال معتدل است. در کامپالا، در نزدیکی دریاچه ی ویکتوریا، در مای جولای، میانگین دما، بین 18 تا 28 درجه متغیر است.
کنگو همسایه ی شرقی اوگانداست.در شمال اوگاندا با سودان مرز مشترک دارد. در شرق با کنیا هم مرز است و در جنوب مرزهای مشترک خاکی با دو کشور تانزانیا و رواندا دارد.
جغرافیای اوگاندا شامل سه پدیده ی طبیعی ست. جلگه های پست و باتلاقی، صحراها، و فلاتی حاصلخیز و سرسبز با تپه هایی جنگلی.
با اینکه اوگاندا کشوری استوایی ست اما ارتفاع زیاد از سطح دریا، باعث شده تا آب و هوایی بسیار معتدل تر از سایر کشور های استوایی داشته باشد. همچنین کوهپایه های کوه های حاشیه ی فلات، بستری مناسب برای کشاورزی در این کشور پدید آورده اند.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.