قهوه عربیکا تانزانیا کلیمانجارو

قهوه عربیکا تانزانیا کلیمانجارو

سرزمین آفریقای شرقی، تانزانیا، خاستگاه قهوه های نیروبخش، سفری به قلب سرشار از کافئین آفریقاست…

خانه ی کلیمانجارو، بهشت کوهنوردان از هرجای جهان، میزبان گیاهانی که در خاک حاصلخیز و آتشفشانی این سرزمین جای گرفته و ساکن شده اند. گیاهان قهوه ی عربیکا، ساکنان قدیمی  سرزمین کم تر شناخته شده ی تانزانیا.

صحراهای خشک و ارتفاعات بلند یا سواحل گرمسیری، هر کدام زیستگاه نوعی از قهوه های محبوب دنیاست. 

گیاه کافی عربیکا، ارتفاعات تانزانیا را برای خود برگزیده است.  دانه های عربیکای تک خاستگاه و تخصصی تانزانیا، ره آوردی شگفت انگیز از سرزمین تانزانیاست.

قهوه های تانزانیا، طلوعی غافلگیر کننده و شگفتی آور در دل دنیای قهوه های تخصص و حضوری خیره کننده و درخشان داشته اند. برای سفری پر از عطرهای پیچیده و مسحور کننده ی عربیکای تانزانیا همراهمان باشید.

قرن شانزدهم، زمانی که بومیان قبیله ی هایا در تانزانیا، میوه های بومی روبوستا را بعنوان جوشانده ای محرک و هوشیار کننده مصرف می کردند، هیچ تصوری از آینده ی این دانه ها نداشتند. دانه هایی که قرار بود آینده ی سرزمین بومی شان را متحول کند.

قهوه عربیکا تانزانیا کلیمانجارو

کشور تولید کننده: تانزانیا

ارتفاع: 1400-1800 متر بالاتر از سطح دریا

میزان برشته شدن یا رست قهوه:  مدیوم

میزانحرارت: 207 درجهسانتیگراد

رایحه و طعم: 

 رایحه: تنباکوی نرم پیپ

طعم: چای سیاه، کیوی، شکلات، لیمو، شاه توت

بادی:  متوسط

میزانکافئین: 2 از 5

اسیدیته:  متوسط روبه بالا

گلخانه ای/ ارگانیک:  ارگانیک

برداشت محصول:  از جولای تا دسامبر

بهترین شیوه ی مصرف: قهوه ی دمی/ ائروپرس/ سایفون/ موکاپات/ اسپرسو ماشین

قهوه عربیکا تانزانیا کلیمانجارو بیشتر بدانیم

سال 1698، اشغال زنگبار و بخش وسیعی از سواحل شرقی آفریقا توسط سلطان نشین عمان، شاید نقطه ی عطفی در سرنوشت قهوه در سرزمین تانزانیا بود.

عمانی ها بر خلاف آن چه انتظار می رفت، نه تنها سبب ویرانی گیاهان بومی قهوه نشدند، بلکه فرهنگ متفاوتی از نوشیدن قهوه را با خود به تانزانیا آورده و آن را به مردم بومی معرفی کردند.

گرچه پیش از این زمان، گیاهان قهوه ساکنان قدیمی این کشور بودند اما قهوه، آنگونه که امروز می شناسیم، با این یورش، در تانزانیا متولد شد.

ورود استعمار آلمان به شرق آفریقا، و مستعمره شدن تانگانیکا، سبب شد تا منطقه ی کلیمانجارو، تحت کشت تجاری گیاه کافی عربیکا قرار گیرد. دهه ی 1900 را، می توان تاریخ ظهور تجارت قهوه در تانزانیا دانست.

قانون مردم تانزانیا را وادار کرد که کشت قهوه را بیش از هر محصول کشاورزی دیگری در اولویت قرار دهند. سیاست هایی که تجارت قهوه را در تانزانیا به صنعتی پیشرو بدل می کرد، سالها بعد با غلبه ی استعمار بریتانیا بر تانزانیا ادامه یافت اما پس از سال 1961 و استقلال تانزانیا و بویژه در سال 1970، این بنا با سیاست های نادرست دولت جدید تانزانیا فرو ریخت.

بیست سال بعد، قهوه بار دیگر، شروع به بازگشت به مزارع تانزانیا کرد و موفقیت های گذشته ی خود را رفته رفته بازیافت. 

هیئت مدیره ی ناظر بر عملکرد کشاورزان قهوه تشکیل شد. این هیئیت مدیره نقش مشاوره و تنظیم سیاست های دولت در زمینه تولید و صادرات قهوه را به عهده گرفت. نظارت بر کیفیت محصولات تولید شده و اداره ی حراج های هفتگی این محصول، همچنین از وظایف این هیئت نظارتی ست.

امروزه صنعت قهوه، صنعتی موفق و از پایه های مهم اقتصاد تانزانیا ست. حدود 400000 خانواده مستقیما در ارتباط با این محصول امرار معاش می کنند.

تانزانیا، چهارمین کشور صادر کننده ی بزرگ قهوه در آفریقا، پس از اتیوپی، اوگاندا و ساحل عاج محسوب می شود. همچنین این کشور، رتبه ی چهاردهم در بین کشورهای تولید کننده ی قهوه ی جهان را به خود اختصاص داده است.

تولید 81498 تن قهوه در سال زراعی 2022-2023، رکورد جدیدی را بدست آورد. این میزان، بیشترین میزان تولید قهوه از زمان اعلام استقلال تانزانیا به عنوان یک کشور مستقل است. هیئت قهوه ی تانزانیا، پیش بینی رشد 13 درصدی تولید قهوه برای سال زراعی 2023-2024 را بسیار محتمل می داند. به نظر می رشد افق های بسیار روشنی پیش روی اقتصاد قهوه ی تانزانیا گشوده شده است.

اصلا علت کیفیت بالای قهوه ی تانزانیا چیست؟

قهوه،  چون معشوقه ای نازپروده و سختگیر، شرایط زیست منحصر بفردی را طلب می کند. در غیاب شرایط مناسب رشد و نمو، شکست در برداشت و ضرر و زیان اجتناب ناپذیر است.

تانزانیا، میزبان خوب این گیاه تمامیت خواه و بی نظیر است. چه عربیکا و چه روبوستا، ساکنین خوشبخت این خاک های حاصلخیزند.

هوای خنک شبانه، آفتاب کافی از فراز درختان موز و آسمان سخاوتمند پر باران، ارتفاع 1400 تا 1800 متر بالاتر از سطح دریا، خاک های حاصلخیز آتشفشانی در دامنه های کلیمانجارو و مِرو، بهشت موعود این گیاهان بی نظیر است.

اقلیم مساعد تانزانیا ، در واقع با تضمین رشد کند و آهسته ی میوه ی قهوه، تراکم مواد مغذی، طعم شیرین، غنی و خوشایند را سبب خواهد شد. غیر از اقلیم مناسب، مهارت های کشاورزان تانزانیایی برای کشاورزی در سایه، کیفیت قهوه های این کشور را بیش از پیش تنظیم می کنند. کشاورزان تانزانیایی، گیاهان قهوهی خود را در پناه سایه ی درختان موز، از تابش مستقیم آفتاب در امان نگه می دارند.

مزایای کشت در سایه عبارتند از:

کیفیت بالاتر، طعم و رایحه ی پیچیده تر و  شیرینی بیشتر

مراقبت و حفظ تنوع زیستی منطقه، زیرا حیوانات، حشرات و پرندگان این مناطق، این سایبان را بعنوان خانه ی خود بر می گزینند.

حفظ بیشتر آب محلی، درختان قهوه در پناه سایه سار درختان موز آب کمتری از دست داده و به آب کتری نیازمند می شوند. سایه، آفات گیاهی را کاهش داده، از این رو نیاز به آفت کش ها و سموم دفع آفات نباتی را نیز می کاهد.

گیاهان قهوه ای که در سایه سار درختانِ محافظت کننده رشد می کنند، مواد مغذی را از این درختان دریافت می کنند و درختانی که سایه سار درختانِ قهوه اند، درختان قهوه را از آسیب سرما و نور مستقیم خورشید محافظت می کنند. این همزیستی مسالمت آمیز بنفع محیط زیست است.

با اینکه تانزانیا، در سایه ی نام هایی چون کنیا و اتیوپی قرار گرفته است، واقعیت این است که قهوه ی تانزانیا، شانه به شانه ی این قهوه ها در راه رشد کیفیت و تولید گام برداشته است.

فصل برداشت عربیکا در تانزانیا، از جولای تا دسامبر ادامه می یابد و از فوریه ی سال بعد دانه های فراوری شده راهی بازار خواهد شد.

رایحه و طعم روبوستای لائوس یاقهوه ی عربیکای تانزانیا چه مزه ایست؟

قهوه ی عربیکای تانزانیا در یک کلام بی نظیر است. اسیدیته ی ملایم تری نسبت به قهوه های همسایگان شمالی خود اتیوپی و کنیا دارد.

در قهوه های کلیمانجارو طعم های میوه های سیاه چون گیلاس، میوه های قرمز و لیمو و نارنگی رجسته است. ته مزه های شکلاتی، وانیلی و طعمی چون پرالین( شکلاتی از بادام خرد شده در سس کارامل) در این قهوه بسیار برجسته است. قهوه های ارتفاعات جنوبی تانزانیا، را با ته مزه های کارامل، مّلاس( شیره ی نیشکر) و اسیدیته ی ملایم می شناسند. این ویژگی ها  و نیز بافتی صاف و ابریشمی، قهوه های تانزانیا را از سایر قهوه های سرزمین افریقا متمایز می کند.

فراوری قهوه در عربیکا تانزانیا

مثل تمامی کشورهای آفریقایی، قهوه ی عربیکای تانزانیا، با دست چیده می شود. عربیکا از جولای تا دسامبر در مناطق شمالی، و از می تا اکتبر در مناطق غربی برداشت می شود. پس از پایان فصل برداشت، قهوه، طی یکی از دو روش زیر فراوری می شود:

روش مرطوب(شسته شده): 

روشی که پر هزینه تر و در تانزانیا معمول تر است.  کنترل کیفیت اولین گام در فرآوری مرطوب است. ابتدا میوه های قهوه سورت شده سپس پوست آنها جدا شده، خیش شده و در آب قرار می گیرند تا موسیلاژ یا لیزاب( ماده ی لزج چون ژلاتین)  آن ها تجزیه شود. سپس دانه های بدست آمده ی قهوه برای رسیدن به رطوبت 10-12 درصد در آفتاب خشک می شوند.

این روش بعلت نیاز به مخازن بزرگ تخمیر و نیز مقادیر بالاتر آب روشی پر هزینه تر است که منجر به افزایش کیفیت دانه های بدست آمده خواهد شد. در تانزانیا این روش بعنوان روش برگزیده برای فرآوری دانه های قهوه بسیار پر کاربرد است.

روش فرآوری خشک یا طبیعی:

در این روش میوه های قهوه ی پیده شده را بر روی صفحات بزرگی در مقابل آفتاب قرار می دهند. زیر و رو کردن مکرر میوه ها برای جلوگیری از آلودگی با قارچ ها و کپک ها بطور مداوم انجام می گیرد تا دانه ها به رطوبت 10-12 درصد برسند. این روش در تانزانیا بطور محدود برای دانه های ربوستا استفاده می شود.

 تولید قهوه در تانزانیا

تانزانیا، سالانه بین 3000 تا 4000 تن قهوه، راهی بازارهای جهانی می کند. پایه های اقتصاد تانزانیا تا حد زیادی بر صادرات این مهم ترین محصول کشاورزی این کشور استوار است.

70 درصد از این میزان صادرات، سهم دانه های عربیکاست.

از زمانیکه قبایل هایا، در قرن شانزدهم، قهوه های بومی روبوستا را به شکل دمنوش به عنوان نوشیدنی محرک در ترکیب با سایر گیاهان مصرف کی کردند، حدود پنج قرن گذشته است.

قهوه، حالا نه یک دم نوش بلکه پایه های اقتصاد تانزانیاست. کشوری که اگرچه خود بخشی از یهترین قهوه های جهان را تولید می کند اما فقر مانع از آن شده است که مردم این کشور، قهوه را در روزهای کسل کننده ی کار و کار و کار بنوشند و لذت ببرند.

مردم تانزانیا انتخاب کرده اند که قهوه را بفروشند و چای بنوشند. واقعیت تلخی که دیگر چون تلخی قهوه دلپذیر نیست.

. اقتصاد 40000 خانواده ی تانزانیایی مستقیما به این صنعت وابسته است. در سال 2014، عایدی تانزانیا از صادرات قهوه، 189 میلیون دلار بوده است. 

تانزانیا کجاست؟

کشوری در شرق آفریقاو واقع در جنوب خط استوا، حاصل پیوستن زنگبار به سرزمین اصلی تانگانیکا که در سال 1964 اعلام استقلال کرد. تانگانیکا، سرزمین اصلی تانزانیا 99 % از مساحت این کشور را به خود اختصاص می دهد. 

دودوما پایتخت تانزانیا(از 1974) و دارالسلام بزرگترین و مهمترین شهر و بندر تانزانیاست. 

همسایه های شمالی تانزانیا، کشورهای اوگاندا و کنیا و دریاچه ی مهم ویکتوریا هستند. در شرق سواحل اقیانوس هند و در جنوب و جنوب غربی، مرزهای زمینی موزامبیک، بروندی و رواندا  و نیز سواحل دریاچه های نیاسا و تانگانیکا این سرزمین را محصور کرده است. 

بازمانده های فوران های آتشفشانی خاک های تانزانیا را به میراثی گرانبها تبدیل کرده است. خاک حاصلخیز و غنی تانزانیا میزبان خوب درختان قهوه است.

با وجود اینکه زبان های بومی مانند گجراتی، هندی، پنجابی و اردو، در میان بومیان و اقلیت های زبانی رایج است، سواحیلی و انگلیسی بعنوان زبان های رسمی در تانزانیا معرفی شده اند.

مسیحیت کاتولیک (دوسوم) و اسلام تسنن(یک سوم) دین های غالب مردم تانزانیا هستند. دین در تانزانیا به شدت با عقاید بومیان در آمیخته و بومیان تانزانیا، هنوز به آداب و رسوم و عقاید موروثی خویش پایبندند. 

کشور تانزانیا جمعیتی در حدود 60 میلیون نفر و مساحتی در حدود 947303 نفر دارد.

این کشور با مساحتی در حدود 947303 کیلومتر مربع، جمعیتی بالغ بر 60 میلیون نفر را جای داده است.